Trick or treat

Hello!
Na een weekje Nederland ben ik na drie dagen alweer helemaal gewend aan London Life. Alsof ik niet ben weggeweest. Wat overigens ook het geval was in Nederland. De week is omgevlogen. Was ontzettend leuk om iedereen te zien en even lekker thuis te zijn. Vrijdagavond had ik een etentje georganiseerd voor alle leuke mensen die ik graag wilde zien, gezellige boel! Het was moeilijk om zondag weer weg te moeten, hoewel ik ook wel heb gemerkt dat iedereen in Nederland gewoon een eigen druk leventje heeft, hetgeen ik niet heb. Althans niet in NL.
Zondagochtend weer vroeg richting Voorschoten met de trein. Gekte op de stations, want Ajax-Feyenoord zou die avond plaatsvinden. En.. ik had vertraging, zeer verrassend. Ik kon in Den Haag worden opgepikt, gelukkig. Bij de trein aangekomen, bleken we niet de enige zijn die na een vakantie terug naar London wilde, we moesten twee uur wachten tot we over konden. Chelsea speelde die avond, dus het was druk druk druk in de stad. 7 uur Engelse tijd waren we thuis, wat een rit!
De volgende ochtend fris en fruitig als nanny naast m’n bed. Heb die middag geluncht met Caterine, mijn Duitse vriendinnetje, want we hadden elkaar al een tijd niet gesproken.
Maandagavond kooravond. Dit keer hadden een twee uur durende workshop van een aan de Royal Academy of Arts afgestuderde knappe jonge man. Geweldig!! Alle koren waren bij elkaar in één kerk (zo’n twee honderd jongeren met de leeftijd van 10-22). Ontzettend veel geleerd en lekker gezongen. Ik ging aan de achterkant van de kerk naar buiten, niet de kant waar ik binnen was gekomen. Dat in combinatie met mijn gebrek aan richtingsgevoel.. verdwaald in Pimlico. Maargoed.. heb weer wat kilometertjes gemaakt en heb weer wat leuke straatjes met hotels, pubs en restaurants ontdekt.
Vandaag was het Halloween. Ik had de ochtend vrij en om 16 uur moest ik bij het huis van een klasgenootje van de Joosje (de middelste) zijn voor haar Birthday –halloween party. Jeeeeeeeeeeee, mijn eerste Londonse Party! Zat ik daar tussen allemaal mooie moeders (sommige van hen met baby) in een kast van een huis geheel in halloween sfeer, omgeven door zo’n twintig krijsende kids die vermaakt werden door een clown/entertainster (die later ook Nederlands bleek te praten, leuke vrouw!!!), veeeeeeel eten en grote cadeaus. Daar heb ik zo’n twee mijn ogen uit gekeken en lekker geprofiteerd van alle snacks, haha!
Toen de party ten einde liep, ben ik met de kids (de jongste was ook mee naar de party) naar buiten gegaan voor het echte werk; TRICK OR TREAT. In de rijkste buurt zijn de veel huizen versierd met spinnenwebben, skelletten en andere gruweldingen. Een pompoen voor de deur betekent; aanbellen en snoep vangen! Na een uurtje rondslenteren in het donkere Chelsea (het is hier serieus om 17:00 dark like night) waren de emmertjes tot aan de rand gevuld met snoep en konden de kids voldaan hun bedjes in.
Terwijl ik dit typ, zit ik op de bank bij de overburen. Die vroegen me deze avond een aantal uren op te passen op hun 1,5-jarige dochtertje. Geen probleem natuurlijk (met in mijn achterhoofd het uursalaris voor een babysitter in Chelsea). Oja, er werd net aangebeld, wat ik nogal eng vond, want ik ben hier alleen en ik dacht; wie kan dat zo laat nog zijn. Eerst deed ik dus niet open. Toen werd er nogmaals gebeld en vervolgens heftig geklopt. Ik doe voorzichtig de deur open. Staat daar een man van een of ander bezorgbedrijf met serieus een stuk of twintig plastic tassen vol boodschappen voor de deur. ‘Hi!! Here you are, is this the right address?’ ‘oh.. ahmm, I’m only the babysitter actually.’ Hij hielp me de tassen naar binnen te sjouwen en nu staat de hele keuken vol boodschappen. HAHA, wat een leven. Zelfs de dagelijkse boodschapjes worden bezorgd.
Volgens mij komen ze thuis nu, ik hoor wat. Kan ik fijn slapen.
Liefs!!